ماه رمضان

آتش گرفت هستی من یاس پرپرم

وقتی میان کوچه شکستی برابرم

حرفی بزن دوباره بگو یا اباالحسن

ای قاطمه  ،  انار برایت بیارم ؟

با داغ رفتنت کمرم را شکسته ای

من هم قدم کمان شده مانند همسرم

حالا  نه تو  فاطمه ی روز اولی

نه من دگر حیدر میدان خیبرم

طوری شکسته اند پرت را که من هنوز

شب تا به صبح خیره به مسمار آن درم

تنها انیس و مونس شبهای بی کسی

بعد از تو ناله ها به دل چاه میبرم

تنها تویی جواب سلامم میان شهر

در این مدینه بعد تو بی یار و یاورم

محشر کنار قد خمت بضعه النبی

شرمنده از جواب سئوال پیمبرم